<$BlogRSDUrl$>

mánudagur, apríl 12, 2004

Hvad get eg sagt, nu tad er ekki mikid enda ekki mikid um ad vera. Lifid heldur vist afram a tessu drepleidinlega landi. Eg kom heim fra utlandinu og for a sjo og fa vantanlega nagan pening til ad gera nakvamlega ekki neitt og jafnvel fara ut fyrir landsteinana aftur og boda ord Allah, blessun se med honum.

Tad var drukkid yfir paskahelgina og var gullfallegur hopur manna samankomin heima hja Ging Gang Fabio. Menn voru a einu mali um ad sjaldan eda aldrei hafi jafn mikil skemmd att ser stad i haus manna sem tarna voru samankomnir. Hamarkinu var nad tegar menn foru ad hyda hvorn annan i tilefni paskahatidarinnar, tvi eins og almenningur veit ta erum vid allir strangtruadir kristnir menn (nema baldur hann er gydingur held eg tvi hann er med umskorid typpi). Fremsti hydingarmeistari landsins, Hallur Bollur Erlendsson sa um ad munda beltid og gerdi tad lystavel er hann slo mann og annan. Eg hins vegar tok total blackout a tetta og man vodalega litid efitr tessu kvoldi. Tvi eins og gloggur madur benti mer a ta er ekki gafad ad drekka slatta af vodka tegar ad madur er nykomin ur bindindi fra heimi arabans. Mesta heimska seinni tima var hins vegar ad afhausa styttu sem mamma hans gulla atti. To styttan se helmingi fallegri svona ta er ovist hvernig mutterin tekur i tetta. Mer hefur hins vegar verid sagt ad ef eg kem nalagt midba reykjavikur ta a eg a hattu ad vera laminn med tveggja litra fantaflosku og fa halfs liters sprite flosku upp i gorn mina. Sa sem vil mer svona illt er talenskur dosasafnari. Eg skil nu ekki alveg tennan asing, eg helt ad eg matti alveg fa hjolid hans lanad to svo ad eg hafi ekki fundid hann aftur til ad skila tvi. Hann hefdi nu alveg getad elt dosaslodina og fundid hjolid sitt, helviti gott hjol samt.

Nu tekur vid timabil tar sem eg atla ad gera nakvamlega ekki neitt. Tvi eg tarf a frii ad halda eftir ad hafa verid pulad ut i heimi arabans tar sem eg var ad boda ord Allah, blessun se med honum. Hins vegar vil eg lysa yfir mikilli anagju minni med Baldur sem naldi ser i konu i banum, su var kladd i bleikt og var gullfalleg hef eg heyrt. Ef madur vari nu jafn heppinn og hann.

Ja tegar eg kem tvi inn i mina stutfullu dagskra ta skal eg troda inn her einhverjum myndum ur ferdinni.


|

This page is powered by Blogger. Isn't yours?